Martxel Toledo – Euskal Selekzioa Bai  Berria http://www.berria.eus/paperekoa/1832/016/003/2015-09-04/asimilazioa_ala_ezintasuna_auskalo.htm

Euskal Herrian, betidanik antolatu izan dira goi mailako kirol lehiaketa pilo bat, bai amateur eta bai profesional mailan, besteak beste, gurean, zaletasun handia egoteaz gain, antolakuntza mailan ere, seriotasunaren bidetik, gauzak txukun egiteko gaitasuna demostratu delako. Hala, txalotu baino ez federazioek, elkarteek, kirolariek, zaletuek eta bestek egiten duten lana, ia denek musu truk, benetan goraipatzekoa delako.

Baina hori hala izan arren, ezin ukatu gurean badirela tartean lehiaketa batzuk kirol irizpideetatik haratago pentsatuta eta bultzatuta antolatzen direnak; alegia, plus berezi baten estrategian murgilduta egiten direnak, eta, gainera, nire ustetan, zoritxarrez, azken hamarkada honetan gurean ugalduz doazenak. Zergatik ote?

Kirolak, jende ugari erakartzearekin batera, nolabait «engantxatzeko» edo bereganatzeko gaitasuna du, eta batik bat modalitate indartsuenek: geurean, futbola, errugbia, txirrindularitza, saskibaloia, pilota, arrauna… Esan daiteke gizarte honetan kirola fenomeno soziala ere bihurtu dela, eta, ondorioz, lehiaketa edo kirol proba horiek kirol irizpideetatik haratago doan mezu interesatu bat zabaltzeko tresna eraginkorrak ere badirela. Ikusi baino ez, futbolaren kasuan, Espainiarrek «la roja» selekzioarekin edo frantziarrek berearekin emaitza onak lortzen dituztenean zer gertatzen den eta nola erabiltzen duten kirola mezu interesatu baten bitartez bere aberriaren apologia egiteko. Sigue leyendo →

¡Amnistia ta Askatasuna!

Carta abierta

Queridos amigos: Deseo comunicaros mi identificación con los postulados que habéis manifestado en vuestra carta dirigida a mí el pasado 23 de agosto, y mi decidida simpatía por el calendario de actividades de que me dais cuenta. ¡Adelante sin dudarlo por ese camino, que es el de la solidaridad con quienes aún padecen -enfermos o no- la tortura del encarcelamiento!

Se trata de activar con todas las fuerzas de que dispongamos la libertad de los presos políticos vascos. Es sabido y evidente que sin que esa condición se cumpla no se habrán conquistado las condiciones para una paz digna de ese nombre.

Por supuesto, suscribo mi solidaridad con vuestro calendario, y apoyo decididamente las manifestaciones a favor de la amnistía del 29 de agosto y del 28 de noviembre, así como aquellas en las que se reclame la inmediata puesta en libertad de los presos enfermos. A todas ellas declaro mi más ferviente adhesión. Vaya ya como modesta aportación a las mismas la idea de que la libertad es la cuna sagrada de la paz y de que la falta de libertad ofrece el siniestro panorama de los cementerios.

Caminemos por la vía que el gran filósofo Emmanuel Kant nos propuso en ese pequeño gran monumento de la Filosofía que es La paz perpetua.

Salud eta aurrera!

(Me parece justo que se haga hincapié en el problema de los enfermos y en la especial urgencia de algunos casos).

Alfonso Sastre

26 de agosto de 2015

Artículo de opinión de Jose Mari Lorenzo Espinosa

“No conseguiremos nada, hasta que no saquen los tanques a la calle”. Esta frase de G.P., un militante de ETA, a principio de los setenta en una reunión iniciática, nos dejó con la boca abierta y el alma en suspenso, al grupo de amigos que le escuchábamos.

Después del juicio de Burgos (1970) la causa vasca había conocido una extensión y popularidad en España y en Europa, sin precedentes, gracias al sacrifico y riesgo asumido por un sector de militantes. La represión del Estado empezaba también a extenderse y hacerse cada vez menos selectiva, intentando atemorizar a todos. Sin embargo, el compromiso personal de muchos, incluidos algunos etorberriak, hizo posible que ETA se convirtiera en un sólido grupo resistente, capaz de plantar cara al Estado y llegar a ser su peor enemigo, durante la Transición y mucho después. Y que la causa vasca fuese un asunto político de primera magnitud. Sigue leyendo →

Gaur eguerdian, Albertia mendiko tontorrean, zein Gazteluako Hariztian, Asturiasko Areces eta Pando Mendian borrokatu zuten gudari eta miliziano guztiak omendu ditugu.

40 urte baino gehiago daramagu Albertia Eguna ospatzen eta gudariak omentzen. Marka handia da, batez ere eta beteranoena izanik, Ezker Abertzalearen Oroimen Historikoaren egun erreferentziala bilakatu delako.

Aurtengo Albertia Egunean gogora ekarri nahi izan ditugu 1937ko otsailean, Asturiasko Areces eta Pando Mendietan borrokatutako guztiak, eta batez ere, bertan eroritako Eusko Abertzale Ekintzako 120 inguru gudari. Azken urtetan bertan egindako lanak, oraindik desagerturik dauden dozenaka gudari ekintzaleen gorpuak aurkitzeko ez dute helburua lortu. Desagerturik jarraitzen dute. Baina, beraien oroimena berreskuratze lanetan, ez dugu etsiko, Euskal Herriko historian merezi duten postua izan arte.

Euskal Brigadaren ekarpena eta bertan EAE-ANVko gudariena ez zen txikia izan. Ezker Abertzalek inoiz egindako ekintza internazionalistarik handiena izan zen hura. Errepublikaren alde eta Iberiar herrien sostenguan faxisten aurka. Benetako Internazionalismoa.

Zoritxarrez, ekarpen hura nahiko ezezaguna da, ez bakarrik Euskal Herrian, baizik eta ezker abertzalearen baitan ere.

Horregatik, gaur ekintza sinboliko bat egin nahi izan dugu Areces eta Albertia lotuz, harri baten bidez Areces eta Pandoko gudarien izena elkartuz sinbolismoz lotutako ekitaldian. Areceseko lurra ere ekarri dugu Albertiako tontor honetara.

Borroka garaia da, baina baita gure Errelatoa eraikitzeko garaia. Ez dugu utziko, indar apur bat dugun artean, gure borrokalarien izenak eta izanak ahazten.

Izan zirelako gara eta izango garelako.

 Euskal Herria, 2015eko uztailak 5.