Luis Lasheras EAE-ANVko militante historikoa zendu da.

Berriki jakin dugu Luis Lasheras EAE-ANV militante historikoa zendu dela.

Komunitate ekintzaletik aspalditik urrutiratuta egon arren, 80. hamarkadaren hasieratik hain zuzen, gogora ekarri nahi dugu Lasherasen militantzia luzea atzerrian (Karakaseko EAE-ANVko komitean) eta Franco hil eta gero  Euskal Herrira etorrita, EAE-ANV berrantolatzeko ahaleginetan. Sigue leyendo

Jardunen klase feminismoaren jardunaldien leku aldaketa.

 

Aurten JARKI antolakunde irault klase feminismoaren inguruko jardunaldiak antolatu ditu, eztabaida eta formakuntzarako espazioak sustatuz, kontzientzia sortzeko bidean. Nahiz eta hasiera batean jardunaldiak Gernikako Astran burutu behar ziren, Covid-19ak sorturiko egoera dela eta, Astrako asanbladak espazioa ixtea erabaki du. Hala ere, antolakundearen aldetik jardunaldiak aurrera eramateko konpromiso irmoa dagoenez gero, alternatibak bilatu dira. Hori dela eta, Durangoko Landako gunean burutuko dira jardunaldiak aurreikusitako data mantenduz (irailaren 4, 5 eta 6an). Dena den, espazio berriaren eskakizunak direla eta, egitaraua egokitu behar izan da.

Gauzak horrela, larunbateko egitarauan ondorengo aldaketak egongo dira. Alde batetik, Isabel Benitezen “La relación entre el capitalismo y el patriarcado” hitzaldia goizeko 11:00etan izango da eta ez da Landakon egingo, streaming bitartez baizik. Bestalde, egun horretako hitzaldiak 14:30etan hasiko dira Landakon bertan. Horrez gain, egitarauko aldaketak direla eta, larunbateko bazkaria bertan behera geratuko da. Sigue leyendo

Omenaldia Albertian hiru militante ekintzale beteranoei.

Aurtengo 2020ko Albertia Egunean ekitaldi ezberdinen artean, omenaldi xume bat eskaini zitzaion bizitza guztia, 50 urte baino gehiago, militantzia ekintzalean emandako hiru burkide beteranoei.

Haien militantzia EAE-ANV-n Frankismo betean hasi zen eta urteek ez dituzte haien konpromezua eta ideia independentista eta sozialistak aldatu. Eredu militante oso bat ideologiak eta konpromezu politikoa hainbeste erlatibizatzen diren garai hauetan.

Sigue leyendo

Albertia Eguna 2020. Eusko Lurra Fundazioak Albertiako tontorrean antolatutako ekitaldia. Borrokak darrai!!!

Eusko Lurra Fundazioaren hitzaldia tontorrean.

Sarrera:

 Ongi etorri aldez aurretik Albertia 2020 egun honetara hurbildu zareten militante guztiei. Albertia berezia izango dugu aurtengoa, zeren eta hurrengo azaroaren 30ean  90 urte beteko baitira  Eusko Abertzale Ekintza alderdia sortu zenetik, ezker independentistari  horrela hasiera emanez.

6 urte beranduago, paraje hauetan, ehunka gudari ekintaleek bizitza galdu zuten faxismoaren kontra borrokatzen. Askotan hitz egin dugu  Albertia Egunetan paraje hauetan 36ko neguan Txato Olaberriren  batailoiaren  borroka latzaz , non ehunka gudariek bizitza galdu zuten edo larriki zauritu zituzten. Edo justu  tontor honetan Eusko Indarraren  batailoiaren   erresistentziaz, hegazkineri nazi eta italiarra  zein tropa faxisten aurrean posizioa mantentzeko 37ko urtarrilean zehar. Beti izpiritu ekintzalea mantenduz, borroka eta jaia umore onez uztartuz. Haietako asko Donosti ingurukoak  izanik, San Sebastian  Eguneko danborrada fronte lerroan bertan ospatu baitzuten, lau egurrekin atondutako danborrak jotzen.

Agian miliziano sozialista batek , 36ko gaur bezalako abuztuko egun lainotsu batean, Izarraitz mendiko tontorrean eta aurreneko tropa faxistak gertu, Eusko Indarrako gudariei kantatzen aditu zien kopla berbera abesten. “Con el fusil en el monte, con el porrón en la taska, nunca pierden el humor, así son los de Acción vasca”.

Baina gaur, esan bezala, EAE-ANVren sorreraren 90 urte betetzen diren honetan, gudari ekintzale haien ideologia ekarri nahi dugu gogora. Independentzia eta sozialismoa. Sentimendu antikapitalista eta sozialista sakona eta Euskal Herria, Ipar eta hegoa, euskal estatuan  batzeko deliberamendua. Beraiek 36ko azaroan,  gerra betean Alderdiak argitaratutako manifestuan ondo adierazten zutenez: Sigue leyendo

Los nuestros

“En el tiempo real, en la historia, cada vez que un ser se enfrenta con diversas  alternativas opta por una y pierde las otras” (Jorge Luis Borges)

La Izquierda Abertzale Oficial (IAO), con su giro de estrategia, optó por una vía que cada día es más nítida, y no solamente se alejó de la lucha social y de clase, sino que está a la caza de quienes no claudicamos en el logro de la Independencia y el Socioecofeminismo, no felicitamos a Trump, no sostenemos en el gobierno al partido que creó a los GAL e impuso el relato de Garzón sobre toda disidencia.

Tratan de silenciar y apartar todo el que no haya girado con ellos, y lo hacen así  para no verse fotografiados en su distanciamiento con los valores revolucionarios  que han sustentado la resistencia de este pueblo en las últimas cuatro décadas del S. XX.

Decisión tras decisión la IAO ha optado por el camino fácil, el mismo que transita el  PNV, contar votos y decir “los votos me avalan, el tiempo de las utopías por la verdadera justicia social no son de este nuevo siglo”. Han entrado en “la gestión”
quieren gestionar lo público, no transformar, no revolucionar. Gestionar trasladando los asientos de padres a hijos, lo vemos en todas sus estructuras, partido, sindicato, periódico, fundaciones, la familia es lo primero, y en esas estructuras podemos rastrear las sagas familiares.

Por esto somos tan molestos los que seguimos obstinados en cambiar de raíz esta estructura patriarcal-capitalista. El capitalismo es el diseño del patriarcado frente al comunalismo de las matrias. No nos podemos autoproclamar feministas sin ir contra la raíz del capital. He vivido en mi propio ser la acusación infame y falsa a la que me ha sometido el feminismo de la IAO, apoyado por todas sus estructuras, para apartarme de ser portavoz de la verdadera y única alternativa que es el socioecofeminismo, un feminismo radicalmente anticapitalista y enraizado en Amalurra, en la matria.

Sigue leyendo

FRANCOREN DESHOBIRAKETA. EGIAZKO OROIMEN HISTORIKOARI AURRE EZ EGITEKO SASI KEINU NAHASGARRI GISA.

Baliteke iritzi artikulu honen izenburuak hainbat irakurle harritu izana Oroimen historikoa bere balioa galtzen ari den garai hauetan, zerbait etereo eta zuria bilakatu arte (Egia, Justizia, Erreparazioa eta berriz ez gertatzeko Bermeak printzipioetatik erabat urrunduta), ezin dugu kritikatu besterik Francoren momiaren inguruan burutzen ari den operazio kosmetiko hutsala. Espainiako gobernuko presidenteak bere burua zuritzeko tamainako operazio kosmetikoa da hain zuzen, non memoria historikoa erabili nahi duen keinu laino gisa, gai honetan zerbait egiten duela adierazteko, baina hori bai, gehiegi “busti” gabe.

Trantsizio garaian, “bake eta adiskidetze nazionala”renmesedetan, Erregimen Frankistak eragindako gizateriaren aurkako krimenak amortizatu zuen PSOE berbera, “1977ko Amnistiaren legea”, (“ley del punto final” ere deitutakoa) hain eredugarritzat definitzen duen berbera, guzti honen buru jartzen da. Nazioarteko legeria guztiek aitortuta zituzten biktimen eskubideak zapuztu zituen alderdi burua, orain Oroimen historikoaren itsasontziko lemazaina izendatu nahi du bere burua, Francoren momiaren inguruan muntatutako ekaitz mediatiko hutsarekin. “Gatopardo” bezala: zerbait aldatzen doala sinestarazi, azkenean ezerez aldatzeko; Franco hobitik ateratzea trantsizioko iruzur itzela oraindik gehiago finkatu, eta aldi berean Erregimen Frankista kriminala eta ondorengo oinordekoen erabateko inpunitatea irauteko eta mantentzeko erabili. Sigue leyendo

La exhumación de Franco como cortina de humo sobre la verdadera Memoria Histórica.

 

LA EXUMACIÓN DE FRANCO COMO CORTINA DE HUMO SOBRE LA VERDADERA MEMORIA HISTÓRICA.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Quizá a algún lector le pueda parecer chocante el título de este artículo de opinión. Sin embargo a estas alturas de muchos años en las que la Memoria Histórica se ha ido devaluando y convirtiendo en algo muy etéreo y buenista, lejano a los principios de Verdad, Justicia, Reparación y Garantías de no Repetición que deberían guiarla, no podemos dejar de ser críticos con operaciones meramente cosméticas, hechas a la altura de un presidente de gobierno que pretende utilizar el tema, eso sí, sin mojarse demasiado, como una cortina de humo para decir que él, Sanchez, sí hizo algo por la memoria histórica.

Sigue leyendo

Faxismoak erahildako 36ko militanteen bigarren heriotza. Jose Plazerren kasua. Barrundian egindako manipulazioa salatzen.

Hainbat talde soziopolitiko historikoen zein herri mugimenduen hamarkadetako lan eskerga eta ahaztuaren bidez,  “Oroimen historikoa” gure jendartean “modan” jartzen ari da azkenean. Gauzak horrela, denbora luzez gaiari  jaramon handirik egin gabeko  hainbat erakunde eta politikarien protagonismo nahia ekarri du. Protagonismo pertsonal eta politikoaren plataforma bilakatu da Oroimen historikoa. Promozio pertsonal, politiko eta kasu batzuetan ekonomikorako bidea. Baita gaur egungo jarrera politikak zuritzeko tresna, garai bateko borrokak eta sakrifizioak egungo utzikeri eta uko egiteak justifikatzeko modua. Dena, errepresaliatutako militanteen oroimen  soziopolitikoaren manipulazio lotsagarriaren bidez.

Oroimen historiko “zuri” eta “politikoki zuzena” eraikitzen da horrela, militanteen izaera independentista, iraultzailea, libertarioa, gorria … ezkutatuz, egungo “askatasun demokratikoen”, eta “garai berrien” izenean.  Alegia, gaur egun daukagun “autonomia eta askatasunagatik”, “bakeagatik”, …  hil zituztela militanteak. Beraien erailketak ez dira justiziarako eta beraien borreroak eraikitako sistema kapitalista, ustel eta zapaltzailea borrokatzeko akuilua, baizik eta “adiskidetze eta bakezkoa egiteko” eredua.  Sigue leyendo

A los muertos del Albertia. A las mujeres silenciadas.

Discurso de Nekane jurado en el albertia eguna en nombre de la Heritar Batasuna.

Gracias a la familia ekintzale por invitarme a decir unas palabras en el 80 aniversario de la inmolación de tanto hombre bueno. Cuando me lo propusieron pensé que no era la más adecuada, pero enseguida me dí cuenta que concediéndome la palabra, concede la palabra a LAS MUJERES, las grandes silenciadas de la guerra y su represión posterior

Una mujer me dijo:

Las historias de nuestros compañeros e hijos han sido silenciadas.
Sus vidas, como sus huesos, han sido olvidadas.
Cuando muramos las que recordamos ¿Ya todo será olvido?
Murió la mujer amortajada de silencios, que alimentados de su cuerpo han brotado en palabras que ya no van a ser silenciadas.
En todas las cumbres dónde se abrió una trinchera, en todos los ríos que transformaron su caudal de agua en sangre,
EL SILENCIO SE ROMPE
un corazón colectivo se eleva.
Las mujeres hablan.

Sigue leyendo