Ondarretako plakaren aurkako erasoa. Errealitate gordin baten adierazlea.

Ondarretako Kartzela

Ondarretako Kartzela argazki zahar batean. Frankismoaren krimen askoren tokia.

 

Joan den astean zabaldu zen ezezagun batzuek pinturaz zikindu egin zutela Donostiako udalek Ondarretan kartzelatutako preso politikoen alde ezarritako plaka.

Kontua ez da berria. Genozidio Frankista zein estatu terrorismoaren biktimak gogoratzeko ezarritako ehunka oroitarri eta plakek etengabeko erasoak jasan dituzte Euskal Herrian barrena azken hamarkadetan. Pinturaz, mailuz, tiroz eta lehergailuz saiatu dira errepresaliatu larri hauen oroimena suntsitzen. Beste batzuetan indar polizialek egin dute lan hori, beraien kabuz edo epaile espainiarren aginduz.

Baina genozidio zein estatu terrorismoaren biktima hauen oroitarrien aurkako erasoen ezaugarri generala zera izan da; inpunitatea.

Inpunitatea egileak gutxitan identifikatuak izan direlako, eta inpunitatea identifikatuak izanez gero, beraien ekintzen zigorra hutsala delako beste motako erasoen aurrean.

ETAren biktima baten aldeko oroitarria pinturaz zikintzen duena, Audientzi Nazionalean buka daiteke urtetako era fiskal batekin. Ondarretako Kartzelako Biktimen plaka zikindutakoa, askoz jota, isun administratibo txiki batekin kitatuko zuen bere “bromatxoa”.

Jakina da bi biktima mota daudela, eta hori, zalantzarik gabe, Ondarretako  biktimen aurkako irainik handiena da oraindik, plakaren aurka botatako pintura baino gehiago.

Plaka horrek gogoratzen dituen biktimek ez dute izan ez egia, justizia, ez erreparazioa ezta berriro ez gertatzeko bermeak ere.  Erasoa horren adierazle garbia baino ez da. Pintura garbitu daiteke, baina biktimen eskubideak ahanzdudaren pinturaren geruza pilapean jarraituko dute.

 

Eusko Lurra Fundazioa

Natur Konserbazioa Gipuzkoan. Ekologisten Kritikak Gipuzkoako Foru Aldundiaren ingurugiro zenbait politikei

Kezkaz ikusi dugu gaur Gipuzkoako zenbait talde naturzale eta ekolojistek Bilduk kudeatzen duen Foru Aldundiako  ingurugiro gestioaren kontra burututako mobilizazio eta salaketa.

Albistea Berrian

Okerrena agian giza mugimendu hauek adierazi duten dezepzioa. Aldaketaren zain hainbat urte itxaron,  orain salatzen dituztenak suertatzeko. Espero dezagun egoera bideratzea eta foru agintariek, denbora gehiago galdu gabe, gai hauetan giza mugimenduen iritzia aintzat hartzea. Besteak beste arrazoia beraiena delako eta bestetik gai hauekiko kezka daukan jendartearen zabal bat, gaur ekologistek adierazitakoarekin ados dagoelako.

 

Natur konserbazioa Gipuzkoan.

Aitziber Sarobe Egiguren. Biologoa

Gipuzkoa provincia traidora» irakurri nion Iñaki Egañari otsailaren 17an Gara-n argitaratutako iritzi artikuluan. Hala diote navarristek, Gipuzkoak Nafarroako Erresuma traizionatu zuela Gaztelakoaren mesedetan, horrek espainolago egiten dituelakoan. Hala izendatu zuen Francok, Egañak azaldu bezala, Gipuzkoak Espainia traizionatu zuelakoan.

Erdoizta. Matarrasa

Ekolojistek salatutako Erdoizta auzoko baso lanak.

Eta ez badute esaten ere, jokabidearekin erakusten dutenez, hala pentsatzen dute EAJ-PSOE alderdi politikoetako ordezkariek, Bilduk Foru Aldundiaren eta Batzar Orokorren tradiziozko jarduera traizionatu dituelakoan. Garai ezberdinetako agintarien begietatik gure lurraldea traidorea izan da, baina hori ohorea izan daiteke inposatutako boterea eta,ondorioz, agintariak dituela sentitzen duen herriarentzat eta herritarrentzat.

Sigue leyendo

Areceseko Batailaren urtemugan, Eusko Lurra Fundazioa, CNT eta Euskal Herriko Sare Antifaxistak egindako oroimen ekitaldia

Nalon ibai ondoan

Nalon ibai ertzean, Llera herrian

Atzo, Lau Haizetara Gogoan Plataformaren hainbat kideek, haien artean Eusko Lurra Fundazioak, CNT-k eta Sare Antifaxistak, ekitaldi hunkigarria burutu genuen Asturiasko hiriburutik gertuko Llera herrian, Nalon ibaiaren ertzean.
Sigue leyendo

Nalon, odolezko ibaia

Eusko indarra gudalosteko zenbait gudari

Eusko indarra gudalosteko zenbait gudari

1937ko otsailaren 21ean Errepublikaren sostenguan Eusko Jaurlaritzak Asturiasera bidalitako bi brigadek, beste 13 errepublikano brigadekin batera, faxisten eskuetan zegoen Oviedo hiria eta hiriburua, frankisten kontrolpeko lurraldearekin lotzen zuen Grado-ko korridorea erasotu zituzten. Helburua Oviedo hartzea zen, edo hiria inguratzea behintzat.

Bi euskal brigadetatik bat Saseta Komandantearen agindupean zegoen. Brigada honetan EAE-ANVko Eusko Indarra, EAJko Amaiur eta UGTko Indalecio Prieto batailoiak zeuden.

Bigarren euskal brigadak Benito Reolaren burua zuen. Perezagua eta Rusia batailoi komunistek eta Isaac Puente batailoi anarkistak osatzen zuten. Dibisio euskaldunaren aginte postua Trubiako eskoletan kokatuta zegoen, Eduardo Vallejo koordinaturik.

Sigue leyendo

Llorar libertad en Euskal Herria

Un pequeño testo de Eduardo Renobales en varios foros sobre la invitación de Sortu al PSOE,  partido que ilegalizó (entre muchas otras organizaciones de la izquierda abertzale) a EAE-ANV,  para que asista a su congreso constituyente, ha desatado una verdadera tormenta de comentarios.

Albertia

Albertia

Este comentario, publicado también por Eusko Lurra Fundazioa, ha  puesto de actualidad este otro artículo de Renobales publicado por varios medios hace cuatro años ante la ilegalización de EAE-ANV. Actualidad por que también ahora ha coincidido, por poco, con la sentencia del Tribunal de Estrasburgo avalando la ilegalización de ANV, y con el aniversario de la batalla de Areces en Asturies, donde perdieron la vida unos 120 gudaris de ANV en defensa de la legalidad republicana.

Este sábado 23, Eusko Lurra Fundazioa,  junto con otras organizaciones, quiere realizar un primer homenaje in situ a estos militantes ekintzales caídos en esa misma fecha hace ya 7 décadas.

Eduardo Renobles historiador. Colaborador de Eusko Lurra Fundazioa.

Llorar libertad en Euskal Herria

La decisión del Gobierno español de ilegalizar ANV, respaldada sin fisuras por el poder judicial, es analizada por el autor desde su profundo conocimiento del partido ekintzale y su larga trayectoria histórica. Renobales no encuentra justificación para el paso dado por el PSOE, y lo ubica en una lógica que sólo se explica en regímenes dictatoriales. Y aunque dice que «hoy lloramos, por la libertad, por un mundo mejor y más justo», también mantiene que para construir un modelo de convivencia no bastan sollozos y lamentaciones, y que el punto de partida habrá que buscarlo en «la implicación y la honestidad, desde el respeto y la reciprocidad», en definitiva «desde la democracia».

Sigue leyendo

¿Sortu ha perdido el rumbo antes de iniciar su camino?

Eduardo Renobales,
Historialaria eta Eusko Lurra Fundazioaren kolaboratzailea.
“ANV, el otro nacionalismo”-aren egilea

Artikulu hau Borroka garaia da!-n ere argitartu da.

Milicianos de ANVHoy he leído que el PSOE ha rechazado asistir como invitado al congreso fundacional de Sortu.

Tal noticia, no lo voy a ocultar, me ha indignado. No la acción de los socialistas, que es de cajón por su parte, sino la de Sortu. ¿Con qué interés se ha cursado semejante invitación? ¿En nombre de su militancia? ¿En el del fair pley político de distensión?

Me da igual la razón.

El PSOE ilegalizó a ANV con la doctrina del todoeseta y se quedaron tan pitxis. Entre otras muchas consecuencias, una enorme cantidad de documentación histórica, ha desaparecido. Durante mis investigaciones, después de consultar cientos de papeles y expedientes internos y externos, no he hallado ni rastro de nada que fuera ilegal o reprobable (entendiendo que su lucha contra la dictadura y el fascismo no entren en este capítulo).

Debo recordar a Sortu, que ANV fue la primera expresión de comportamiento democrático moderno en la historia de todo el nacionalismo vasco. Sigue leyendo

Del twit a la pancarta

Este artículo ha sido publicado también por,  Astekari Digitala.

Hace treinta años la calle hubiese ardido. Ahora somos más resumidos. A lo sumo 140 caracteres.

Del twit a la pancarta

Las redes sociales echan humo con los últimos episodios de corrupción que se juntan con la crisis sistémica que sufrimos. La tomadura de pelo de una casta política insaciable y sin escrúpulos sestea sobre la miseria para nuestro escarnio. Unos se reparten el dinero en sobres y otros nos repartimos la pobreza a golpe de avisos de embargo y de desahucio. Todo bien socializado. Dual y mal repartido. Hace treinta años la calle, por menos, más que echar humo hubiese ardido. Ahora nos recogemos más. Somos más nuestros, más resumidos. A lo sumo 140 caracteres. Pero es lo que toca también: la rebeldía a golpe de twit.

Sigue leyendo

Orereta

Articulo publicado por “Borroka Garaia”

http://borrokagaraia.wordpress.com/2013/02/11/orereta/

También conocida como Errenteria, es un pueblo de Gipuzkoa, el tercero en número de habitantes, solo detrás de Donostia e Irun. A nivel mediático, desde siempre ha sido relacionada con “la violencia”, y si bien es cierto que la violencia, no abstracta y sí con profundas raíces, ha ocupado y sigue ocupando parte de la vida cotidiana como en la mayoría de pueblos vascos en mayor o menor intensidad, en pocas ocasiones se ha hecho un análisis de lo que significa realmente este pueblo.

No es casualidad que las zonas de Pasaia – Orereta junto a las macro-zonas industriales de Iruñea, Gasteiz, el valle de Urola, el alto Deba, Bilbo y sus zonas de influencia conocidas como el “gran Bilbao”, entre otras, sean el sustento histórico del nacionalismo revolucionario. Tanto a nivel teórico como práctico. Ahí se han dado las mayores contradicciones sociales a diversos niveles. Y es que las zonas de mayor densidad obrera de Euskal Herria han generado la llama de la lucha revolucionaria vasca, cosa que es bastante lógica y no sorprende por otra parte, aunque se pueda olvidar.

Orereta-Errenteria protestas 1977

Protestas en Orereta-Errenteria en 1977

Sigue leyendo

“Batzarrak eguneratu egin behar dira, posible eta beharrezkoa da”

Patxi Azparren
Eusko Lurra Fundazioko kidea
Urola Kostako Hitzan egindako elkarrizketa

Otsailaren 15-ean, Zarautzen, Batzarrei eta Auzolanari buruzko BATzarra jardunaldiak antolatu zituzten. Bertan, Patxi Azparrenek Batzarrei buruzko hitzaldia eman zuen eta honi buruzko azalpenak emateko, elakrrizketa egin zioten Hitzan. Hona testua:

Batzarren historiari errepasoa egingo dio Lizargorri talde ezker soberanistako Patxi Azparrenek, eta egitura horrek egun dituen erronkak azaldu. Jardunaldietako lehen ekitaldia izango da, gaur 19:00etan Putzuzulon.

Zer funtzio zuten batzarrek?
Erakunde hauek funtzio gorenak zituzten: jendarte antolaketa, herritartasuna ematea, eskualdeko eskonomia arautzea, erabakiak hartzeko prozesuak bideratzea, lurraren defentsa eta justiziaren kudeaketa.

Nola funtzionatzen zuen? Zergatik sortu ziren?
Batzarra izenaz ezagutu ditugun erakundeek, ezbairik gabe, gure aitzinako historian dute sorburua. Iritsi den informazioa partziala da, eta iturri idatzietatik baino ez da jaso. Aldiz, bestelako tresna analitikoak erabiliz, baiezta genezake batzarrek herri indigenen antolakuntza ereduan dutela jatorria. Mendeetako oreka sozioekonomiko, politiko, kultural eta ekologiko baten ondorioa dira. Taldeari iraunkortasuna emateko tresnak ziren, bizi-iraupena bermatzeko sortutako herri-asanbladak. Sigue leyendo

Las aristas de la memoria

En una sociedad en la que la red asociativa tejida en torno a la recuperación de la memoria histórica tiene una notable importancia sociopolítica y cultural, resulta complejo explicar las razones por las que están produciéndose situaciones de bloqueo (incluso de boicot) en el desarrollo de líneas de trabajo que cuentan con el aval de la comunidad internacional y están fundadas en prácticas de probada efectividad. En Euskal Herria esta situación es consecuencia, a nuestro entender, de tres factores que podríamos llamar aristas de la memoria.

Primera arista: las consecuencias de la “Transición”.

La situación de impunidad ha ido consolidándose tras la muerte del dictador debido a la estrategia “pactista” que los partidos “electoralmente mayoritarios” desarrollaron desde finales de los 70. Aquellas fuerzas políticas, que contaban con un bagaje histórico de lucha antifascista, condenaron al olvido a los represaliados por la dictadura y garantizaron la impunidad a sus verdugos fascistas, agrupados, después de 1977, en los partidos “democráticos” de la derecha española: UCD, AP y PP fundamentalmente. Fue el tributo que los “demócratas” pagaron para lograr una supuesta “reconciliación nacional” entre las “dos españas enfrentadas en la guerra civil”. Frankismoaren Bilakaera

Sigue leyendo